Admin

تير را به كجا پرتاب كردي ؟ هرگز انديشيدي تير عشق تو قلب مرا مجروح خواهد كرد؟
هنگامي كه كمان بدست گرفتي لحظه اي انديشيدي كه ممكن است تير تو قلب هزار تكه اي را نشانه رود كه از تمام دلخوشيهاي دنيا به نام تو مينازد؟
هنگامي كه در عمق يك وجود تار و پود گسسته خانه كردي لحظه اي انديشيدي كه حضور سنگينت خانه ي دل او را ويران خواهد كرد؟
هنگامي كه شبانه بر عمق احساس نفوذ كردي و تا انتهاي انديشه ي فرو رفتي لحظه اي انديشيدي كه احساسي را جريحه دار خواهي كرد ؟

چه كسي انديشيد در عمق قلب و فكر ما چه ميگذرد ؟ كدام رهگذر ايستاد تا چند قدمي تكيه گاه قامت شكسته مان باشد؟ چه كسي در سحرگاه سردي نان خويش را با ما تقسيم كرد؟ كدام رونده اي دست مهري بر گيسوان بافته شده مان كشيد؟ كدام رهگذر در گوشمان اواي عشق را زمزمه كرد ؟

گاهي ميانديشم تو چه هستي و با قلبها چه ميكني؟ دير به خشم ميايي و هيچ تحفه اي موردپسندت واقع نمي شود

روزي كه امدي به خود گفتم من يك گذشته خواهم ساخت و يك اينده ، كه هر دو مملو از ياداوباشد با خود گفتم نامش را گردنبندي خواهم كرد و بر گردن خواهم اويخت تا زينت جسم و روحم تنها او باشد

يك سبد از گلهاي سرخ را سنگفرش قدمگاهت كردم تا گامهايت را نه بر روي سنگها كه بر روي گلبرگها بگذاري و ذره ذره ي احساسم را به ريسه اي كشيدم تا شبهاي تاريك بي تودن را روشن كنم

و منتظر ماندم تا بيايي و تيررا از قلب من در اوري ................
ساعتها گذشت . روزها سپري شد . زمان بسياري بر اين پيكره ي شكسته گذشت و تو نيامدي تو نيامدي تا ببيني هنوز از درد تير تو نالانم و هنوز در انتظار امدنت ستاره هاي اسمان را ميشمارم ، تو نيامدي تا صداي شكستنم را در عمق تنهاييها بشنوي و نيامدي تا پر پر شدن گلهاي وجودم را نظاره كني ، تو نيامدي تا در تو شادي كنم تو نيامدي تا دوباره در تو اواز بودن را زمزمه كنم تو نيامدي تا دوباره مفهوم هست بودن را درك كنم تو نيامدي.............. ايستادم در مسير تيرها تا شايد عشق تو را فراموش كنم و تير ديگري بر قلبم فرو رود

اما زخم عشق تو ريشه دار تر از ان بود كه تيري قادر به برابري با ان باشد
اي عشق ، گمان ميكني من از چه ساخته شده ام ؟ كه اين چنين بر من هجوم مياوري گمان ميكني من چه قدر ميتوانم دوام بياورم ؟ فكر ميكني روزهاي باقي مانده از عمرم بيشتر از روزهاي گذشته است كه اين چنين صبور بر درد كشيدن بر من نظاره گر هستي؟ گمان ميكني چگونه خواهم رفت؟ راه را نگاه كن مسير طولاني است و من طاقت از دست داده ام نگاه كن من تا كي دست خويش را روي زخم قلبم فشار دهم تا كي ميتوانم در عمق وجودم تكرارهاي بي جواب خواندنهايم را داشته باشم؟

تا كي ميتوانم ؟ اي عشق زمان رسيدن به تو چه هنگام است ؟ اگر در اين مسير فرسوده شوم كه ديگر مورد پسند تو نخواهم بود نگاه كن گمان ميكني هنوز به درستي تاديب نشده ام كه از من روي برميگرداني ؟

ميبيني چه زود رنج شده ام ميبيني با من چه كردي ؟ تو كه عشق را براي من تعريف كردي چطور شد خود رسم عاشقي را فراموش كردي ؟ تو كه خود وفا را به من اموختي چطور شد كه نسبت به من بي وفا شدي ؟ اي عشق خرده بر تو نيست كه هر چه هست از ناخالصي قلب من است.................

__________________