Admin

همان چند کلمه موزون و زيبا که سرشار از عاطفه اي محبت آلود و سرکش بود چند بار با اشتياقي جنون آسا خواندم.

خواندم و به ياد تو...

با خاطره هاي دلپذير تو در دژ سکوت و درون اتاق تنهايي مدتها به سر بردم.

عزيز من...

اي عزيز مقدسي که شراره هاي عشق سوزانت در اعماق قلب من هميشه شعله ميکشد.

شهر بي وجود تو براي من چون گورستان خاموش و اندوه آفريني است که در آن جز نعش هاي بيجان ...و جز اموات سرد نميبينم.

پيش از آنکه تو را بشناسم.

قبل از آنکه نگاه تو از روزنه ديدگانت که چون ابديت پرشکوه و آسماني بود بر نگاه من قلاب شود و قلبم را در همان دقايق نخستين تسخير نمايد.اينجا اين شهر پر تب و تاب

و ناآرام برايم شهر جلال آميزي بود که من آنرا چون بهشت ملکوت گرامي مي شمردم ولي اکنون همان بهشت ملکوتي برايم به صورت صحراي بي سامان...

بياباني بي رهگذر و نفرين شده و پر از فراق و تنهايي و غم در آمده است.

اين شهر بي تو به صفحه ساعتي شبيه است که عقربه هاي آنرا کنده و گردونه اش را از حرکت و از تکاپو و هياهو باز داشته باشند.

تمام تصاويري که پيش از ديدن تو بر لوحه خاطرم ميدرخشيد اکنون در برابر اشعه تابان دقايق و ساعات عزيزي که با يکديگر گذرانيده ايم رنگ و روي خود را از دست داده اند و در اين لحظات پر خاطره ماتم پرور من...مني که نيمي از زندگي ام ...نيمي از قلبم تو بودي .احساس ميکنم بطرز غير قابل انکاري به وجودت در کنار خود نيازمندم.

سخن تو...

گفتار جادويي و لحن سحر آميز تو حتي اگر با کلماتي تلخ و نيشدار...با مفاهيمي تند و عصباني همراه باشند ميتوانند تمام غم هاي مرا ... حزن جانکاه و اندوه بي پايانم را از من گرفته و جانم را...قلب و وجودم را در شکوفه هاي شادماني و سرور غرق نمايند.

هنر من...

اين هنري که ديگران شيفته آنند از سينه سخن تو سيراب ميشود و در گاهواره عشق مقدس تو اي عزيز مقدس من پرورش مي يابد.

من به اين دو...

به سخن و به عشق فروزان تو چون پرتو خورشيد و هوا براي بقاي زندگي احتياج دارم.

من گرسنه گفتار شور انگيز تو هستم همانطور که براي غذا در ساعات گوناگون شبانه روز احساس بيقراري ميکنم.

من تشنه چشمه گواراي سخنان تو هستم و اين عطش ...اين عطش بي پايان تحمل پذير نيست.

سخن تو حرف تو معشوق پرستيدني ام غذاي من . و نفس تو نگاه تو شراب سکرپرور و روح انگيز جان من ...و وجود تو عشق گرمي بخش تو همه چيز من است.

__________________