می گویند بهار وقتی می آید که بنفشه سر از بستر خاک بردارد
و عطر آن کوچه باغهای شعر را پر کند ، اما من می گویم
بهار وقتی می آید که هیچ چشمی بارانی نباشد
و هیچ لبی از غم دوری لرزان نگردد
بهاران وقتی می آید که خزان گلبوته های مهر را به یغما و تاراج نبرده باشد
آری … در آن زمان است که لبها لبریز از عشق و صفا و عاطفه می گردند
بهار در راه است پس بیائید زندگی را از بهار لبریز کنیم
و همدیگر را تا سرحد مرگ دوست داشته باشیم
|