دین و خرد همانند آتش و پنبه می باشند که هیچگاه با یکدیگر زندگی مسالمت آمیز نمی توانند داشته باشند. زیرا همانگونه که هرگاه آتش به پنبه برسد آن را به خاکستر تبدیل می کند، دین و ایمان نیز خرد، درایت و فهم انسان را نابود می کند.

مهدی اخوان ثالث:

ببین شب ها چه تاریک است زیر پرچم الله …… ببین مردم چه بدبخت و تهی دستند حافظ جان …… همان اهریمن است الله و من در آن ندارم شک …… گواهم ایزد و ایرانیان هستند حافظ جان …… سلامی کن به خیام ابرمرد از من مزدک …… بگو پستان در میخانه ها بستند حافظ جان


علی دشتی:

اگر نیک بنگریم، تاریخ اسلام جز تاریخ رسیدن به قدرت نیست. تلاش مستمریست که ریاست طلبان در راه وصول به امارت و سلطنت بکار بسته اند و دیانت اسلام وسیله بوده است نه هدف.


ایرج میرزا:

جز گوه و گند و کثافت چیزی …… اندر این شهر ندیدم بنده …… هر کجا شهر مسلمانان است …… از گوه و گند بود آکنده

1400 سال است اسلام ما اسلامی بوده که غیرمسلمانان را در حد نجاست بول و غائط قرار داده است و با اینهمه در پایان 14 قرن، چنین برداشتی نامسلمانان را فرود نیاورده، فقط مسلمانان را به مذلت کنونی کشانده.


عبدالرحمان جامی:

ای مغ بچه از مهر بده جام میم …… کآمد ز نزاع سنی و شیعه قیم …… گویند که جامیا چه مذهب داری …… صد شکر که سگ سنی و خر شیعه نیم


سیامک ستوده:

هرجا که پای استدلال عقلی و علمی لنگ بر می دارد، جا برای استدلال و منطق الهی باز می شود. به این معنا که هرجا ادعایی از لحاظ علمی و منطقی قابل اثبات نباشد، شخص مدعی ادعای خود را به کلام خدا نسبت می دهد و از آنجا که در منطق مذهب کلام خدا سوال بردار نیست، از این طریق قبول آن را برای همه اجباری و بی چون و چرا می کند.


عبید زاکانی:

جانا تو را هنوز بدین حسن و این جمال …… نه وقت حج رسیده و نه روزه در خور است …… گر در پی ثوابی و در بند آخرت …… بشنو حدیث بنده که این رای بهتر است …… بر کـیـر من سوار شو از روی اعتقاد …… کاین با هزار حج پیاده برابر است

ای ایران …… همین بس که خدا و پیغمبر و جبرئیل و تمامی فرشتگان دست به هم دادند و قسم خوردند که ترا از تخت سعادت و نیکبختی و شوکت و شرافت فرود آرند و بر خاک مذلت و فقر و مسکنت به بدترین حال بنشانند.


ابوعلی سینا:

کفری چو منی گزاف و آسان نبود …… محکم تر از ایمان من ایمان نبود …… در دهر چو من یکی و آن هم کافر …… پس در همه دهر یک مسلمان نبود


صادق هدایت:

معلوم است امروزه اگر کسی بطلان افسانه های مذهبی را ثابت نماید چندان کار مهمی نکرده است، زیرا از روی علوم خود به خود باطل شده است.


صائب تبریزی:

مخور صائب فریب فضل از عمامه زاهد …… که در گنبد ز بی مغزی صدا بسیار می*پیچید …… تا از این بعد چه از پرده برآید کامروز …… دور پرواری عمامه و قطر شکم است …… می ئی که اهل شعورند داغ تشنه آن …… چرا کسی به فقيهان بی شعور دهـد؟