دروغ است. دروغی است که خودم گفتم. آن را هم اشتباه کردم که گفتم. یک روز برای نمایشگاه تهران این حرف را گفتم که دروغ بود. من اصلا در هیچ بانکی بالای پنج، شش میلیون پول بیشتر ندارم.
بولتن نیوز ، _ او یک آدم متشرع و مفید به اخلاق اسلامی است و در خانواده*ای متدین اما کم درآمد به دنیا آمده. اولین درآمد زندگی*اش را اتفاقی و از راه خرید و فروش کسب کرد. برای همین تصمیم گرفته وارد دنیای تجارت شود. او با همین یک تصمیم هم توانسته بیش از نیم*قرن یکی از تاثیرگذارترین مردان اقتصاد ایران لقب بگیرد. خودش می*گوید هزار و یکمین مرد ثروتمند ایران است. اما ماهناه فوریس میزان سرمایه در گردش او را حدود ۴۰۰ میلیون دلار برآورد می*کند.


هفته*نامه همشهری جوان در ویژه*نامه نوروزی خود گفتگوی متفاوتی را با اسدالله عسگراولادی انجام داده است که در ادامه شرح آن را می*خوایند:

صادرات پسته، زیره، میگو، میوه*جات خشک و خاویار و واردات شکر و لوازم خانگی مهم*ترین فعالیت*های اقتصادی اوست. او در بخشی از خاطراتش نقل کرده که اولین معاملاتش با نیویورک از سال ۱۳۲۰ شروع شد؛ «نیویورک از دیرباز تاکنون بورس زیره بوده و هست. کوشش کردم و سفرهایم شروع شد و روزی رسید که دیکته کننده قیمت زیره در جهان و ایران شدم. دوشنبه*ای نبود که بازار ادویه نیویورک که زیره هم زیرمجموعه آن است باز شود و نرخ شرکت من (حساس) که الان ۵۱ ساله شده، روی میز نرود و معاملات شروع بشود. او به غیر از ایران، دفاتری در هامبورگ، دوبی و لندن دارد. الان هم رییس اتاق بازرگانی ایران و چین است. همین چند وقت پیش با نخست*وزیر چین دیدار شخصی داشت و بعد از آن اعلام کرد و قرارداد فروش ۱۴۰ هزار تن پسته به چین را بسته. تاجر خوشنام و خوش سابقه ایرانی دارایی*هایش را این گونه تقسیم کرده؛ «۲۰درصد مال خدا، ۲۰ درصد مال انفاق، ۲۰ درصد خرج خانواده*ام» با ابقی پولش هم چیزی می*خرد. هر چیزی که از نظر اسلام قابل معامله کردن باشد. درباره دارایی*های این مرد ثروتمند ایرانی افسانه*های زیادی ساخته*اند. اما خودش همه آنها را شایعه می*داند و تکذیب می*کند. سال ۱۳۹۲ هم از آن جهت برای مرد مهم تجارت خشکبار ایران سال ویژه*ای است که دوران مهمی را تجربه می*کند. او یک روز بعد از این گفت و گو کیک تولد ۸۰ سالگی*اش را فوت کرد. اما سن برای اسدالله عسگر اولادی مفهومی ندارد. او هنوز هم مثل کسی که اولین روز است وارد بازار بازار تجارت شده، به دنبال بازارهای جدید است. هنوز هم در این سن هر روز بعد از نماز صبح به دفتر کارش می*رود. مثل جوانی که تازه وارد دنیای تجارت شده. برای بازاریابی و سمینار و نمایشگه به ههم نمایشگاه*های خشکبار دنیا سر می*زند. کمتر می*شود نمایشگاه خشکباری در دنیا باشد و اسدالله* عسگر اولادی به عنوان ویزیتور از آن بازدید نکند.

آدریانو گالیانی (نایب رئیس باشگاه میلان) به عنوان فرد اول خشکبار اروپا لقب «شعبده*باز» را به او داده، چون وقتی همه کمپانی*های خشکبار دنیا در سال*های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ به دلیل بحران جهانی اقتصاد، بدون استثنا خرید و فروششان کمتر بود و اغلب*شان زیان می*دادند، معاملات این یک نفر، حدود ۲۰ درصد رشد کرد. پیرمرد ۸۰ ساله یکی از سرشناس*ترین تجار حوزه خشکبار دنیاست و بسیاری از بازرگانان سرشناس برای ورود به بازارهای جدید با او مشورت می*کنند. حالا رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین منتظر ورود به سالی است که به گفته خودش برایش یمن و برکت دارد، سالی که او طعم ۸۰ سالگی را در آن خواهد چشید. اول قرار بود گزارش را از حجره او در بازار تهیه کنیم. حین پیگیری*ها اما موفق شدیم با خودش قرار مصاحبه بگذاریم و خب نتیجه مصاحبه این قدر هیجان*انگیز بود که تصمیم گرفتیم به جای گزارش، تمام گفت*وگو را کار کنیم. با ما به زندگی خصوصی اسدالله عسگراولادی بیایید تا از رازهای موفقیت این مرد بیشتر بدانید.
***

مایک نظرسنجی بین جوان*ها داشتیم که براساس آن مشخص شد. پول یکی از مهم*ترین دغدغه*های نسل جوان است. طبیعتا در ایران هم وقتی حرف از پول می*شود. خیلی*ها یاد شما می*افتند. به نظر شما الان جوان*های ما چگونه می*توانند مثل شما از راه شرعی و درست پول دربیاورند؟

انظر من مهم*تریندغداغه نسل جوان ما در حال حاضر پول درآوردن نیست. اشتغال است. من این موضوع را بارها گفته*ام. شهید رجایی وقتی بعد از انقلاب به مقام ریاست جمهوری رسیدند، یک روز از ایشان درمورد کابینه سوال کردند که شهید رجایی در جواب گفتند کابینه من ۳۶ میلیون نفر است. آن روز جمعیت کشور ما ۳۶ مییون نفر بود اما حالا جمعیت کشور حدود ۷۶ میلیون نفر است، یعنی از آن زمان ۳۱ سال گذشته و در این ۳۱ سال، ۴۰ میلیون به جمعیت ایران اضافه شده که این تعداد هم زیر ۳۱ سال سن دارند. این واقعیت بسیار حساس و مهمی است و اگر از بین این ۴۰ میلیون نفر، افراد ۱ تا ۱۵ سال را کم کنیم، نصف این جمعیت کم می*شود. پس ما بین ۲۰ میلیون نفر جوان بین ۱۵ تا ۳۰ سال داریم. حالا اگر این ۲۰ میلیون جمعیت را تقسیم بر ۱۶ سال کنیم، هر سال حدود یک میلیون و ۳۰۰ هزار نفر وجود دارند که به مرز ۲۰ سالگی می*رسند و این دختر و پسری که به مرز ۲۰ سالگی می*رسند، پنج نیاز مبرم دارند. نیاز به غذا، مسکن، پوشاک و نیاز به تحصیل، برای اینکه به این نیازها برسند، یک نیاز اصلی است داشتن شغل. متاسفانه در کشور ما این شغل خیلی کم شده است. بنابراین اصولی*ترین راه برای جوان*ها این است که باتدا به آنها شغل بدهیم تا بتوانند با آن شغل پول دربیاورند و نیازهای خودشان را بطرف کنند. پس دغدغه اصلی ما اشتغال است که متاسفانه دولت دهم در این زیمنه بسیار ضعیف عمل کرده. دولت*های قبلی حتی دولت نهم آقای احمدی*نژاد هم برای اشتغال قدم*های خوبی برداشت ولی دولت دهم آنقدر گرفتاری*های سیاسی برای خودش درست کرد، یا در بعضی خودمحوری*های تیم اقتصادی*اش قرار گرفته که اشتغال نسل جوان به فراموشی سپرده شد.
خود جوان چطور؟ آنها نباید خودشان به فکر شغل و درآمد باشند؟

خب در کشوری که ۲۰ میلیون جوان دارد،* فقط ده نفر، صد نفر، پانصد نفر، یا حداکثر هزار نفرشان می*توانند برای خودشان اشتغال فراهم کنند، بقیه آنها که نمی*توانند. برای همین باید بستر لازم برایشان فراهم شود. مثلا شما خانواده*ای را در نظر بگیرید که پدر و مادر بالای ۴۰ تا ۵۰ سال دارند حالا اگر سه تا بچه هم داشته باشند که سنشان بین ۱۸ تا ۲۱ سال باشد هر کدام از اینها اگر در دست و مدرسه*شان لنگ بمانند باید چه کار کنند؟ شما نمی*توانید به او بگویید خودت برو برای خودت راه پول درآوردن را پیدا کن. گفتن چنین جمله*ای به جوان کار بسیار خطرناکی است. چون او راه پول درآوردن را شغل می*داند. وقتی شغلی هم در کار نباشد، برای پول در آوردن یا باید از دیوار مردم بالا برود یا توی پارک سراغ موادمخدر برود یا هر کار نادرست دیگری.

خب می*تواند مثل شما راه تجارت را یاد بگیرد.

نمی*تواند یاد بگیرد! چون تجارت مقدمات و بستر می*خواهد تجارت بدون پول و سرمایه که نمی*شود! آن هم جوانی که غذا و خوراکش را پدر و مادرش به او می*دهند. خب این جوان با چه چیزی و چطوری می* تواند تجارت کند؟!

خود شما جزو همین جوان*ها بودید. با دست خالی شروع کردید.

من جزو استثناهای جامعه هستم. شما حساب ن را با همه نسل* جوان یکی نکنید. من یک دوچرخه داشتم که با همان کار هم می*کردم و می*توانستم روزی دو ریال درآمد داشته باشم. صبح*ها کار می کردم و عصرها هم مادرم وادارم کرده بود که درس بخوانم. می*گفت بدون درس خواندن نمی*شود و من حتما باید درس بخوانم. من حتی بین زمان کار و درسم هم ساعت فراغت داشتم. یعنی هم کار می*کردم، هم درس می*خواندم و هم اوقات فراغت داشتم.

اولین بار چطور وارد دنیای تجارت شدید؟

از بین کارهایی که من کردم هوز هم یادم نرفته، این بود که یک روز رفتم نانوایی تا برای خانه نان بخرم، دیدم نانوا قبل از اینکه نان رادربیاورد، یک کاسه کنجد کنارش است که از توی آن روی نان کنجد می*پاشد. آن لحظه اینکار من این بود که رفتم و از نانوا پرسیدم که تو وقتی این کنجدها را روی نان می*ریزی، چقدر از مشتری می*گیری؟ ا هم گفت: اگر نریزم دو ریال اما حالا که می*ریزم دو ریال و ده شاهی می*گیرم. بعد رفتم داخل بازار و پرسیدم که این کنجدها و سیاه تخمه*ها کیلویی چند است و اطلاعات گرفتم. فتند مثلا کیلویی ۸ ریال. بعد حساب کردم ۷۰ کیلوی آن می*شود ۵۶ تومان. با خودم گفتم نانوا روی هر نانش حدود ۲ گرم از این کنجدها می*ریزد. دوباره رفتم سراغ نانوا و به او گفتم که تو این کنجدها را هر قدر می*خری، من به تو ارزان*تر می*دهم. رفتم تو بازار و چند کیلو کنجد خرید و فروختم. این اولین تجارت من بود. کنجد را ۵۶ تومان از بازار می*خریدم و ۷۵ تومان به نانوا می*فروختم سودم هر بار می*شد ۲۰ تومان. تازه نصف پولی هم که می*گرفتن دوباره کنجد می*خریدم. طی سه دوره با سود پولم مایه*اش را دادم و سرمایه*ام پرداخت شد. بعد از آن با خرما و کشمش هم همین کار را کردم. شما توجه کنید زمانی که من این کارها را می*کردم یک نوجوان ۱۵ یا ۱۶ ساله بودم و این یکی از ابتکارات من بود. اینها همه الگوست، اما نمی*شود آن را به نسل جوان گفت چون الگو قراردادن ان برای جوان کار آسانی نیست.

همین که این شیوه ها به عنوان خاطره هم گفته شود خوب است.

بله، می*شودان را به عنوان یکی از خاطره*ها تعریف کرد اما امروز نمی*شود به جوان گفت که برو این کار را بکن! چون ممکن است این کارها از دست او برنیاید.

چرا فکر می*کنید این کار از نسل جوان امروز برنمی*آید؟

این کار از او برنمی*آید چون ممکن است انجام این تیپ کارها برایش کوچک باشد.

مگر شما جوان نبودید که این کارها را می*کردید. مگر جوان*های امروز با جوان*های دیروز فرق کرده*اند؟

اره فرق کرده*اند. حتی جوان*های قدیم هم این طور نبودند. بین هر صدتا جوان، یک نفر می*امد و چنین ابتکاری را برای خودش در نظر می*گرفت. خب، ببینید الگو هست اما الان بین جوان*هایی که این مطلب را می*خوانند، بعضی*ها شاید آن را مسخره کنند، بعضی دیگر هم الگویش کنند. حالا اینکه یکی الگویش قرار بدهد یا دیگری مسخره*اش کند این دیگر دست من نیست. چون من نمی*توانم به جوان بگویم این حرفی که می*زنم حتما وحی منزل است، پس تو حتما آن را انجام بده.

پیشنهاد شما برای رسیدن به این الگوها چیست؟

من همیشه به جوان*های اطرافم می*گویم صبح که می*شود نروند پارک. به جای آن بروند کتابخانه و چند کتاب مطالعه کنند. بالاخره از بین هزاران کتابی که آنجا هست، یکی دوتای آن را دوست دارند. همان*ها را بخوانند و از بین کتاب*هایی که دوست دارند الگو بگیرند. کتاب بهترین رفیق برای الگو گرفتن جوان است. چیزی هم که هیچ وقت نمی*شود آن را به جوان تحمیل کرد این است که چه کتابی باید بخواند. هر کتابی که فرد می*خواند می*تواند از آن الگو بگیرد، مثلا من در مورد مسائل مذهبی خودم به این موضوع اعتقاد دارم که هر بار نماز می*خوانم، با خدای خودم عهد می*کنم و بعد خواسته*هایم را هم در نمازم از خدا می*خواهم. بعد که نمازم تمام شد، قرآن را باز می*کنم و جواب خدا را بین آیه*ها می*گیرم. خب همه که به این موضوع اعتقاد ندارند اما خودم که اعتقاد دارم. این کار را کرده*ام و نتیجه هم گرفته*ام. من پنجاه سال است که همیشه سحر قبل از اذان صبح از خواب بیدارم چرا؟ چون این اعتقاد در خونم عجین شده که می*توانم درنماز صبح با خدا حرف بزنم و از او جواب بگیرم. برای همین حرف من با نسل جوان این است که الگوبرداری کن. اگر مذهبی هستی کتاب مذهبی بخوان اگر مذهبی نیستی کتاب های دیگر بخوان و تجربه*های دیگران را مطالعه کن و از آنها الگو بگیر. اگر می*خواهی پولدار شوی، برو سرگذشت تمام پولدارهای بزرگ دنیا را بخوان. اکثر ثروتمندان جهان در زمان جوانی*شان فقیر بودند! مثلا داخل کشور سید محمود لاجوردی خودش اول «چهارپادار» بود از کاشان به تهران، مال*التجار آقای تاجر را می*اورد. اما بعد از انقلاب یکی از بزرگ*ترین ثروتمندهای کشور شد. پاراکفلر اول سوپور بود. از سوپوری به اینجا رسید که ۶ تا برج صد طبقه*ای توی نیویورک ساخت. خب جوان ما برود سرگذشت راکفلر را بخواند، ببیند از کجا شروع کرده.

خب الان جوان*ها وقتی مبی*بینند که یکی با دلالی دلار، دلالی سکه و دلالی مسکن پول درمی*آورد، ترجیح می*دهد که برود سراغ این دست کارها.

بله جوان می*تواند دلالی دلار و سکه بکند. اما این کار موقت است. هر کاری که ثبات ندارد. ببینید، الان قیمت دلار تنزل کرده. اگر ۱۰ روز دیگر همین طور پی برود. همه دلال*ها ورشکست می*شوند. بله با دلالی هم می*شود کار کرد. اما به شرطی که وقتی آمدی سرکار به موقع خارجی شو، کاسبی*ات را که کردی، بدوی و بیایی بیرون و دیگر خودت را آلوده نکنی ولی آن چیزی که من می*پسندم این است که کار با ثبات پیدا کنیم.

حاج*آقا خداییش، چطور می*شود از راه شرعی، راهی که اسلام هم توصیه می*کند و عرف هم آن را می*پذیرد وارد تجارت شد؟

تجارت برای خودش بستر دارد، من خودم برای پنج حرف تجارت تفسیر دارم «ت» اول آن تجربه است چون تا وقتی تجربه نداشته باشی، نمی*توانی وارد کار شوی. «جیم» آن جرات و جسارت است. مثلا هرکسی نمی*تواند جرات و جسارت داشته باشد. «الف» آن اعماد به نفس است که خب این یکی را ممکن است هرجوانی داشته باشد. «ر» آن ریسک و رافت است و «ت» آخر هم توکل به خداست. اگر این چند تا را کنار هم نگذاری نمی*توانی به «ت» اخر برسی. برای همین است که برای تجربه وفراهم شدن بستر تجارت جوان باید برود و درس آن را بخواند.

خود شما هم در ابتدای تجارت تجربه آن را نداشتید؟

من که گفتم چطوری تجربه کردم. تجربه یعنی به دست آوردن علم یک کار! من وقتی رفتم کنار نانوایی، دیدم که او چطور کار می*کند و بعد شروع کردم به جمع و تفریق کردن و خب تجربه کسب کردم.

البته دانستن زندگی شما هم خیلی لذت بخش است. خیلی*ها می*گویند حاج*اقا عسگر اولادی ۴۰۰ میلیون دلار سرمایه دارد!

باور می*کنید این حرف*هایی که می*زنند دروغ است؟ من اصلا پولی ندارم. من سرمایه ندارم. فقط ابرو دارم. پولی که من دارم حداقل پول است. مثلا یک خانه دارم. یک انبار دارم، با یک دفتر و دیگر چیزی ندارم و این حرف*ها را بی*خودی می*گویند.من حتی بانک هم هیچ پولی ندارم. از هیچ بانکی وام نگرفته*ام و برای همین از هیچ بانکی طلبکار نیستم، بدهکار هم نیستم هیچ سپرده*ای هم ندارم.

یعنی اگر الان سرچ کنند بین حساب*های بانکی هیچ اسمی را شما بیرون نمی*آید؟
ابدا. هرگز اسمی بیرون نمی*آید.
واقعا؟

باور کنید! برای اینکه صفرم. شما صدتا بانک دنیا را هم بگردید، من حساب ندارم. من توی تهران فقط در یک بانک حساب دارم، آن هم بانک ملی است.
حساب پس*انداز دیگر؟
ندارم، هیچ جا ندارم.
پولتان توی آن حساب چقدر است؟

باور کنید صفر است. زیر ۶-۵ میلیون تومان! که آن هم برای کارهای روزانه*ام است.

پس این رقم*های میلیاردی که در مورد آقای عسگراولادی می*گویند چیست؟

دروغ است. دروغی است که خودم گفتم. آن را هم اشتباه کردم که گفتم. یک روز برای نمایشگاه تهران این حرف را گفتم که دروغ بود. من اصلا در هیچ بانکی بالای پنج، شش میلیون پول بیشتر ندارم.

خب ما هم الان بگوییم حاج آقای عسگر اولادی هیچی پول ندارد. می*گویند این حرف هم دروغ است.

هیچی که نه ولی من حتی بلد نیستم میلیارد را هم بنویسم. برای اینکه من اصلا تا حالا میلیارد ندیده*ام.

لابد فقط با میلیارد معامله کردید!

نه با میلیارد معامله هم نکردم. شاید اینی که الان دارم، به میلیارد می*ارزد برای اینکه خانه خریده*ام، شما باور می*کنید که من خانه خریده*ام ۵۶۰۰ تومان؟!
کجا؟

تهران، خیابان سیروس، نزدیک محل تولدم. هنوز هم آن خانه را دارم. اگر الان بخواهم بفروشم، تازه می*فهمم میلیارد چقدر است ولی اگر نفروشم، همان خانه ۵۶۰۰ تومانی است.

طبیعتا شما وقتی اعلام می*کنید که با نخست وزیر چین دیدار کردید و بیشتر از ۱۴۰هزار تن به او پسته فروختید، ما چطور این حرف*ها را باور کنیم؟

من رفته بودم چین برای گفتن تبریک شصتمین سالگرد یک مراسمی، توی این مراسم نخست*وزیر چین یک دقیقه به من افتخار داد و اجازه داد که با و ملاقات داشته باشم و با ایشان دست بدهم؛ آن هم فقط یک دقیقه در این یکدقیقه هم او پرسید چه می*خواهی؟ من هم گفتم یک خواهشی دارم؛ آن هم این است که شما به چینی*ها توصیه کنید روزی یک دانه پسته بخورند. بعد از من پرسید خب با این کار چه می*شود؟ من هم گفتم هیچی صادرات پسته کشور من تمام می*شود. این حرف من خیلی معنی دارد. من عین این حرف را به نخست*وزیر یونان هم زدم.

بعد این اتفاق افتاد؟ قبول کردند؟

نه تعارف کرد و خندید. ولی همین سالی که گذشت کشور چین از ایران ۶۵ هزار تن پسته خرید.
از شما؟

نه. ازمن شاید ۱۰۰۰ تن پسته خرید.
۱۰۰۰ تن از شما خرید؟

کمتر حتی! شاید ۱۰۰ تن، اینکه ۱۰۰ تن بوده یا ۱۰۰۰ تن مهم نیست. شما باید توجه کنید من برای خودم که نرفته بودم انجا برای مملکتم رفته بودم. من عین همین داستان را در یونان داشتم. با همین دکتر حبیبی خدابیامرز که آن موقع معاون اول رییس جمهور بود رفتیم یونان همین اتفاق با نخست*وزیر یونان هم افتاد. من آن موقع به او گفتم لطفا به مردم یونان توصیه کنید روزی یک عدد کشمش بخورند. چون کشمش دانه*ای یک گرم است و اگر ۵۰ میلیون نفر روزی ۵۰ میلیون کشمش بخورند، می*شود ۵۰ تن! همین برای ما کافی است، من ۵۰ تن را هم برای خودم نمی*خواستم. برای کشورم می*خواستم. اگر هم چین رفتم برای مملکتم رفتم.

البته اگر برای خودتان هم بود ایرادی نداشت چون شما بزرگ*ترین و اولین صادرکننده کشور هستید.

من در رشته خودم هشتمین صادرکننده کشور هستم، نه اولی!
توی چند رشته فعالیت دارید؟
یک رشته. فقط خشکبار.
صادرات زیره چی؟

زیره تمام شد و از بین رفت. تاجر زیره بودم اما الان دیگر نیستم. به خاطر خشکسالی*ها تجارتش سوخت شد. الان هم توی خشکبار فعالیت دارم که همیشه هم نفر هشتم، نهم بودم.
چرا نخواستید نفر اول باشید؟

خب نمی*رسیدم. من ۳۵ سال است دارم تو یک اتاق فعالیت می*کنم برای خدمت به مملکتم. همین الان برای چی اینجا نشسته*ام من برای خودم روزی چهار ساعت کار می*کنم اما برای اتاق بازرگانی روزی پنج ساعت چون اتاق بازرگانی برای مملکتم است. صبح*ها هم از ساعت هشت می*روم دفتر خودم تا ۱۲. نمازم را که خواندم. از آنجا بیرون می*ایم. یعنی چهار ساعت برای خودم کار می*کنم. تو این چهار ساعت سعی می*کنم جواب موبایلم را هم ندهم که به کار دنیایم برسم. کار دنیا کار ضعیفی است.

تا آنجا که به یاد داریم. شما همیشه جزو افرادی بودید که داشتن مال را تحسین می*کردید.

هنوز هم تحسین می*کنم. من بی*نیاز هستم اما هرگز پولدار نیستم. داشتن را ارزش می*دانم به شرط اینکه حلال و حرام رعایت شود؛ یعنی مرز آن را حلال و حرام می*دانم و هرکه داشته*اش در مرز حلال باشد، هیچ اشکالی ندارد من هم در کشور هزار و یکمین نفرم اگر هزار تا ثروتمند را بیاورید. بعد از هزار می*رسید به من. ولی من چون صورتم را با سیلی سرخ نگه داشته*ام. این همه شایعات در مورد من درست شده.

توی این چند سال وضعیت شما این طوری شده؟
نه همیشه همین*طور بوده.

نفر اول در زمینه صادرات خشکبار در ایران چه کسی است؟

تعاونی رفسنجان بود که ورشکست شد، اما چیزی که هست، این است که خشکبار نفر اولش هر سال تغییر می*کند.
شما تا حالا اول بودید؟

نه. هیچ وقت اول نبودم اما صادرکننده نمونه بودم.علتش هم این بود که حجم کارم بالا بود. اما هیچ وقت اول نبودم ببینید در کار تجارت کسب نمی*تواند نفر اول را تشخیص بدهد. چون اگر خیلی بخواهیم دقت کنیم و بفهمیم باید برویم توی گمرک آمار به دست بیاوریم چه کسی بیشترین صادرات را در دست دارد. الان حتی این روش هم صد درصد قابل اطمینان نیست چون بعضی*ها به نام خودشان صادر نمی*کنند.

بچه*های شما توی حوزه شما کار و فعالیت می*کنند؟

یکیشان توی حووزه من کار می*کند که پسربزرگم امیرعلی است و الان در زمینه پسته فعالیت می*کند پسر دومم رضا مدیر یک بیمارستان کوچک است که خودم آن خریده*ام وقف کرده*ام. بین دامادها هم یکی توی شغل من کار می*کند، آن یکی هم توی شغل دیگری کار می*کند که خدا را شاکر همه موفقند و به همه هم توصیه*های لازم را می*کنم.
چند تا نوه دارید؟

۱۳ نوه دارم که سه تای آنها در شرف عروسی*اند و فردا پس فردا برای یکی*شان می*روم خواستگاری.همیشه هم سعی می*کنم بچه*های ۲۲ الی ۲۳ سالگی ازدواج کنند. چون خوب نیست زیاد مجرد بمانند.

به این ۱۳ تا نوه هر سال عیدی چه چیزی می*دهید؟

عیدی می*دهم اما به شما نمی*گویم به آنها چه می*دهم.
عیدیشان خیلی زیاد است؟
در حد وسع خودم است.

عیدهای زمان شما با عیدهای الان چقدر فرق می*کند؟

من هنوز که هنوز است هفت سین می*چینم. حتی الان چند روزی است که هفت سین خانه*ام را با خانمم چیده*ام. همیشه هم سعی بر این بوده که موقع تحویل سال تهران باشم و بعد از آن مسافرت بروم. اما الان جوان*ها به نظرم مثل ما حال و حوصله عید را ندارند.
معمولا مسافرت کجا می*روید؟

اگر بتوانم اولین جایی که دلم می*خواهد بروم مکه است. اگر ویزا بگیرم البته.
یعنی از شماره خارج است؟

نه از شماره خارج نیست. عد لایتناهی و بی*نهایت نیست ولی چیزی که هست این است که از دیگران خیلی بیشتر. یعنی هرچقدر هم شما رفته باشید باز هم من از شما بیشتر رفته*ام.

با این وضعیت از پاداشه عربستان هم بیشتر مکه را دیده*اید.
(می*خندند) شاید!

گزینه دوم برای سفر کجاست؟

کربلا می*روم. اگر نشد **** می*روم. من آنقدر عیدها **** رفته*ام که جاگیرم نیامده. برای همین مجبور شدم توی مسجد گوهرشاد بخوابم و از این بابت ناراحت هم نبوده*ام.
حرم حضرت عبدالعظیم چی؟

آنجا هم می*روم. قم هم می*روم.

آقای عسگراولادی شب عید به غیر از بچه*ها و نوه*ها به چه کسانی عیدی می*دهید؟

من معمولا یک ماه به عیدمانده می*روم کمیته امداد. یک لیستی دارم. برای مدرسه*ها و بچه*های مدرسه*های پایین*شهر عیدی می*گیرم. یا مثلا بین قوم و خویش*ها هستند کسانی که وضع مالی خوبی ندارند و من عیدی به*شان می*دهم.
از چه کسی عیدی می*گیرید؟

من از امام خمینی (ره) عیدی گرفتم که توی جیبم هست. از مقام معظم رهبری هم عیدی گرفتم. ۱۰ تومانی که از امام (ره) گرفتم و ۵۰۰ تومانی که از آقا گرفتم همیشه همراهم هست.
پول تو جیبی هم دارید؟

(پول*هایش را از جیبش درمی*آورد) بله ولی هیچ وقت پول تو جیبی*ام به ۱۰۰ هزار تومان نمی*رسد.

همیشه خودتان برای خانه خرید می*کنید؟

میوه را خودم می*خرم. نان هم بعضی اوقات خودم می*خرم.

این حرف که می*گویند «پول چرک کف دسته»را قبول دارید؟

نه قبول ندارم. پول چرک کف دست نیست. پول ابزار توفیق است اما به شرط اینکه در راه خوب خرج شود. بهترین پول هم پولی است که آدم برای خانواده*اش در راه خوب خرج شود. بهترین پول هم پولی است که آدم برای خانواده*اش خرج کند. بعد از آن پول است که برای خود خدا خرج کنی و اگر این دو هدف را در پول خرج کردن داشته باشی هرگز برایت چرک کف دست نمی*شود. بلکه نور چشمهایت می*شود.

به نظرتان این حرف را چه کسی گفته است؟

آدم*هایی که دچار یک سری از حساسیت*های منفی هستند.

کسانی که با شما ارتباط دارند، معتقدند شما دو تا ویژگی دارید؛ یکی*اش اینکه در کار کمی بداخلاق هستید، این درست است؟

متاسفانه راست می*گویند من توی کارم آدم بداخلاقی هستم. وقتی پشت میزم می*نشینم معتقد به آن اصولی هستم که گفتم چون تجارت بی*رحم است. برای همین پشت میزم آدم بداخلاقی هستم. معمولا آخر وقت که خسته می*شوم بیشتر این طوری هستم. خب سن آدم هم یک اقتضایی دارد. من الان با این سنم دیگر نباید پشت میز بنشینم و تجارت کنم.
خب چرا این کار را می*کنید؟

دست خود نیست، این کار را دوست دارم. عاشق آن هستم و کلی برای این کار زحمت کشیده ام. الان هم پولی که درمی*آورم به قدر نیازم هست. من ۲۰ از پولی که درمی*اورم مال خداست. ۲۰ هم مال خانواده*ام است. ۲۰هم خرج زندگی می*کنم. ۲۰ درصد باقی*مانده*ام چیزی می*خرم برای تجارت.

اینکه می*گویند آقای عسگراولادی آدم مقتصدی است درست است؟

بله این را هم قبول دارم. بسیار آدم مقتصدی هستم اما خسیس نیستم. یعنی ولخرج نیستم و اسراف هم نمی*نم. مثلا اگر می*روم مغازه پرتغال بگیرم، اگر ببینم فقط در قیمت فرق دارند و از لحاظ کیفیت مثل هم هستند پرتغال ارزان*تر را می*خرم.

دریک خبر ذکرشده که سرانه مصرف پسته در کشور ما برای هر نفر ۳۰۰ گرم است، شما به عنوان سلطان پسته ایران،*سرانه مصرف خودتان و خانواده*تان هر ماه چقدر است؟

سرانه مصرف پسته ۳۰۰ گرم نیست و ۳۰ گرم است. سرانه مصرف پسته ما هم ماهی یک کیلو است. چون مهمانی*ها هم در خانه ماست. من ماهی یک بسته ۸۰۰ گرمی پسته می*برم خانه. الان هم دستور دادم ۴۰۰ کیلو پسته خریدند.

مگر خودتان پسته ندارید؟

پسته*های من آشتغال هستند. از این پسته*های ریز صادراتی! برای همین چون خودم پسته خوب نداشتم گفتم برای خریدند.
با تخفیف؟

باور کنید پسته خوب خریدم کیلویی ۵۷ هزار تومان. حالا خودم دارم پسته را به دولت می*فروشم کیلویی ۳۰ هزار تومان.

این ۴۰۰ کیلو را برای چه کسانی خریدید؟

هم برای اتاق*های بازرگانی و هم هیات مدیره*ها. چون رسمم این است که هر سال چند کیلو پسته به*شان بدهم.

شما اگر چیزی گران شود آن را خریداری می* کنید؟

نه نمی*خرم مثلا ده روزی جنس نمی*خرم یا به قدر مایحتاج می*خرم و برای همین دستپاچه برای خریدن و انبارکردن جنس هم نیستم. به خانواده*ه هم می*گویم که برای مصرف بیشتر از یک هفته*تان نخرید. اگر همگی نخریم، خود به خود بعد از یک مدتی قیمت متعادل می*شود.
اینکه به ضرر شما می*شود؟

بگذارید من ضرر کنم و مردم خیر ببینند.