arya1225

«خبرگزاری امروز» – بازار سریال*های تلویزیونی ترکی در افغانستان بسیار گرم شده و به سرعت سریال*های هندى را پشت سر می*زند.
شب*ها هزاران خانواده در شهرهای مختلف افغانستان پای تلویزیون*ها می*نشینند و سریال*های ترکی را که از چند تلویزیون همزمان پخش می*شوند دنبال می*کنند.
عبدالله ۳۶ ساله که در کنار خانواده‎اش در غرب کابل یکی از این سریال‎ها را تماشا می*کرد، گفت” این سریال*ها داستان‎های جالب دارند و مسایل اسلامی و فرهنگی در آن رعایت شده است.”
در افغانستان تجربه تماشای سریال*های غربی و کشورهای سوسیالیستی در گذشته مروج بود ولی در اوایل دهه گذشته این سریال*های هندی بود که جایگاه ویژه‎ای داشت.
اما حالا سریال*های ترکی از پرطرفدارترین سریال*ها هستند.
این سریال‎ها شبی بیش از میلیون افغانی نصیب هر تلویزیون خصوصی افغانستان می‎کند. این تلویزیون‎ها در برابر پخش یک دقیقه پیام بازرگانی در وقفه*های این نمایش‎های تلویزیونی یک هزار دلار آمریکایی دریافت می*کنند.
به باور مسئولان برخی از تلویزیون های افغانستان، ترکیه در تولید سریال ها مخاطبان بین*المللی را در نظر می*گیرد در حالی*که هند به مخاطبان هندی سریال تولید می کرد.
اما در ساعت هشت شب که ساعت پربیننده و یا ساعت طلائی هست، سریال “زمان” با داستان خانوادگی از تلویزیون طلوع پخش می*شود و در عین وقت تلویزیون ۱ سریال ترکی “عصر پرشکوه” را با نام “حرم سلطان” پخش می*کند که به زندگی سلیمان اول، سلطان عثمانی می*پردازد.
این دو سریال نسبت به سایر سریال*های ترکی در افغانستان پرهزینه و پردرآمد است و طرفداران زیادی دارد.
مسعود سنجر، رئیس نشرات تلویزیون طلوع، به بی*بی*سی گفت: “هیچ سریالی در منطقه به کیفیت سریال*های ترکی تولید نمی*شود و به کشوری مثل افغانستان این سریال*ها خیلی خوب است چون جنبه آموزشی نیز دارد.”
از سویی هم شرکت*های تولید کننده سریال در ترکیه، سریال*های ترکی را به قیمت پائین*تر نسبت به کشورهای دیگر به افغانستان می*فروشند.
حیات یعقوبی، رئیس نشرات تلویزیون ۱، می*گوید آنها هر قسمت سریال “حرم سلطان” را حدود ۴ هزار دلار آمریکایی خریداری کرده اند. او گفت”این درحالیست که شرکت*های تولید کننده سریال در ترکیه هر قسمت این سریال را به تلویزیون‎های عربی و سایر کشورها تا ۲۰ هزار دلار به فروش می رساند.”
به گفته آقای یعقوبی فروشنده‎های سریال گفته اند آنها با درنظرداشت اقتصاد افغانستان و بازار تلویزیون*ها در این کشور، سریال را ارزان*تر می*فروشند.
سانسور

با آنکه تلویزیون*های افغانستان سریال*هایی را انتخاب می*کنند که در تضاد با دین و فرهنگ این کشور نباشد اما بازهم بخش*ها و صحنه*هایی از این سریال‎ها سانسور می*شوند.
صحنه*هایی مثل بوسیدن، درآغوش گرفتن، تجاوز جنسی، زایمان، صحنه*های برهنه و نیمه‎برهنه از سریال‎ها کاملا حذف می*شوند.
اما فراتر از این گاهی هم داستان سریال سبب شده تا نشر یک سریال متوقف شود.
“عشق ممنوع” از سریال*های پر بیننده ترکی در افغانستان بود که سال گذشته به دلیل اعتراض شورای علمای افغانستان پخش آن ممنوع شد.
این سریال داستان زن جوانی را به تصویر می*کشید که با برادرزاده شوهرش رابطه عاشقانه داشت.
صداپیشگان (دوبلورهای) این سریال*ها نیز در مواردی با دوبله صحنه*هایی از سریال و انتخاب شخصیت‎ها مشکل دارند.
رویا معدومی، یکی از دوبلوران سریال‎های ترکی در افغانستان به بی*بی*سی گفت: “با وجودی که خیلی از صحنه*ها سانسور می*شوند، اما باز هم مواردی هستند که دوبله آن به ما دخترها مشکل است و چون مجبور هستیم کار کنیم آن را دوبله می*کنیم.”
اما با این همه افزایش سریال**های ترکی سبب شده تا تعداد دوبلوران در تلویزیون‎های خصوصی افغانستان نیز افزایش یابد. در واقع، بیشترین تعداد کارمندان را در تلویزیون‎های خصوصی افغانستان کارمندان بخش دوبلاژ تشکیل می*دهند.
مخاطبان سرگردان

دلیل استقبال افغانها از سریالهای تلویزیونی ترکی چیست؟
مختار تیموریان مدیر بخش تولید تلویزیون ۱ به این باور است که عناصری مثل “شخصیت‎های جذاب، داستان پرحادثه و کیفیت تولید” را در جذابیت این سریال*‎ها موثر می‎داند.
اما مریم میترا، نویسنده و روزنامه**نگار که این سریال‎ها و گرایش‏‎های مخاطبان آنها را بررسی کرده، می‎گوید: “مسائلی در این سریال‎ها است که عملا در جامعه ما وجود ندارد و مخاطب خود را در یک فضای غیر واقعی و کاذبی تصور می*کند که عملا در زندگی تجربه نمی‏‎کند.”
به باور خانم میترا، “نمایش یک زندگی بسیار مجلل در یک جامعه*** فقیر لذت‎بخش است.”
این نویسنده افغان مخاطبان سریال*ها را به سه گروه دسته بندی می*کند: “مخاطبان هدفمند، که نیازهای خود را در یک فضای خیالی رفع می*کند. مخاطبان منفعل، که از روی عادت تلویزیون تماشا می*کنند و مخاطبان سرگردان که بین موافقت و مخالفت با سریال ها قرار دارند.”
این در حالی است که شماری از محافظه کاران بر این نکته انگشت نهاده اند که با پخش سریالهای خارجی، ممکن است فرهنگ و سنت*های جامعه افغانی تحت تاثیر فرهنگ بیگانه قرار گیرد.
استدلال آنها این است که افغانستان خود محصول چندانی در این زمینه ندارد تا نیاز مخاطبان را برآورده کند. بنابراین، تنها گزینه مخاطبان سریالهای تلویزیونی در این کشور محصول شرکت‎های خارجی است.