mantiscccam - نمایش پست تنها

**maryam** · 03-27-2013, 18:14

ترانه های ماندگار با صدای ماندگار

سیما بینا (زاده ۱۳۲۳ در خوسف از توابع شهرستان بیرجند) آهنگساز و خواننده آوازها و ترانه*های محلی ایرانی است. او از کودکی در کنار احمد بینا پدری که استاد موسیقی سنتی و شاعر و ---- ساز ترانه*های اولیه او بود رشد کرد.

*سیما بینا در شهرستان خوسف از توابع بیرجند از استان خراسان جنوبی به دنیا آمد.

* پدر او احمد بینا از اهالی تفرش و استاد موسیقی سنتی ایرانی بود.

از همان کودکی و از سن ۹ سالگی خوانندگی را در رادیو ایران آغاز کرد. او ردیف موسیقی ایرانی و تکنیک*های آوازی را نزد اساتید بزرگی چون موسی*خان معروفی و نصرالله زرین*پنجه فرا گرفت. بعد از فارغ*التخصیل شدن از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران در سال ۱۳۴۹ تحصیل دانش موسیقی ایرانی و ردیف را نزد معلم یگانهٔ آواز، استاد عبدالله دوامی ادامه داد.

او بعد از سال۱۳۵۷ در کنار تدریس موسیقی کلاسیک ایرانی و آواز به تحقیق و جمع*آوری ترانه*های محلی ایرانی و بازنویسی آهنگ*های مردمی و روستائی، به*خصوص موسیقی*های محلی زادگاهش، خراسان پرداخته*است.

او با سفر به دورافتاده*ترین نواحی در سرتاسر این ناحیه توانسته*است مجموعه*ای از ترانه*ها و آهنگ*های کمیاب و تقریباً فراموش*شده را جمع*آوری کند. از سال ۱۳۷۲ خانم سیما بینا برای ارائهٔ گنجینهٔ یافته*هایش در موسیقی محلی ایرانی به جشنواره*های معتبر موسیقی در سراسر دنیا دعوت شده*است.

سیما بینا پس از اتمام تحصیل با عزیز میتویی ازدواج کرد و ۲ فرزند دختر و پسر به دنیا آورد، اما زندگی مشترکشان با خودکشی همسرش پایان یافت.

پسرش آرش میتویی نیز به آواز (در سبک جاز) علاقمند شد. سیما بینا سالها بعد با حسن زارع ازدواج کرد و گاهی در کلن به سر می*برد و به تهیه آوازهای محلی مشغول است

او نخستین زنی است که پس از انقلاب ۱۳۵۷ کلاس تعلیم آواز دایر کرد. او همچنین نخستین زنی بود که در تالار وحدت کنسرت برگزار کرد. از سال ۱۹۹۳ میلادی تا به امروز به جشنواره*های جهانی دعوت شده و موسیقی مردمی ایران رابه گوش جهانیان رسانده*است.

سیما بینا اکنون، بعد از عمری تلاش در راه حفظ موسیقی محلی ایران، تجسم سی سال تلاش بی*وقفه و خستگی*ناپذیر برای جهانی شدن موسیقی*اش را در پیش*روی خویش نظاره*گر است.

سیما بینا می*گوید: «صدا و موسیقی من ذره*ای از فرهنگ غنی و پربار سرزمین*ام ایران و مردم شریف آن است.»