دانلود آهنگ تورا دوست دارم با صدای فرهاد مهرداد

دانلود + انلاین گوش کنید

فرهاد مهرداد - تو را دوست دارم

ز پوچ جهان هیچ اگر دوست دارم
ترا ای کهن ا بر دوست دارم
ترا ای کهن پیر جاوید برنا
ترا ای گران مایه دیرین ایران
تو ای شور بوم غمین
پر از خوندل و مهربان چه
تو ای دخت شرمگین امید
ترا دوست دارم اگر دوست دارم
ترا دوست دارم اگر دوست دارم
تو ای شور بوم غمین
پر از خوندل و مهربان چه
تو ای دخت شرمگین امید
ترا دوست دارم اگر دوست دارم
ترا دوست دارم اگر دوست دارم

آن زمانها کز نگاه خسته مرغان دریایی
وز سکوت ظلمت شبهای تنهایی
و هنگامی که بی او جان من چون موجی از اندوه می شد
قطره اشکی دوای درد من بود
این زمان آن اشک هم پایان گرفته
وان دوای درد بی درمان هم
ماتمی دیگر گرفته
آسمان می گرید امشب
ساز من می نالد امشب
او خبر دارد که دیگر اشک من ماتم گرفته
(او خبر دارد که دیگر ناله ام پایان گرفته)
(او خبر دارد که دیگر ناله ام پایان گرفته)
قطره اشکی دوای درد من بود
این زمان آن اشک هم پایان گرفته
وان دوای درد بی درمان هم
ماتمی دیگر گرفته
آسمان می گرید امشب
ساز من می نالد امشب
او خبر دارد که دیگر اشک من ماتم گرفته
(او خبر دارد که دیگر ناله ام پایان گرفته)
(او خبر دارد که دیگر ناله ام پایان گرفته)

اين همه اون دستاتو، بالا و پايين نكن

لب بچه ماهي رو، با قلاب خوني نكن

ماهيگير ... ماهيگير


اشك اين بچه ماهي، توي آبا ناپيداست

فرياد اون توي آب، يه فرياد بي صداست

بذار تا بچگي رو، بذاره اون پشت سر

بتونه عاشق بشه، وقتي ميشه بزرگتر

ماهيگير ... ماهيگير


ببين بازي كردنش، پر از شوق موندنه

زندگي رو خواستنو، مرگ و از خود روندنه


خونه اون رودخونه است، دريا براش يه رؤياست

بزرگترين آرزوش، رسيدن به درياست


تابيدن آفتابو، رو پولكاش دوست داره

دنيا براش قشنگه، وقتي بارون مي باره

ماهيگير ... ماهيگير

امشب که زغم دیوانه شدم
آواره ی هر میخانه شدم
با خانه ی دل بیگانه شدم
آلوده ی هر پیمانه شدم
دیوانه شدم دیوانه ی تو
تو شمعی و من پروانه ی تو
دیوانه شدم دیوانه ی تو
تو شمعی و من پروانه ی تو
رفتی ز برم چشمان ترم
مانده به در کاشانه ی تو
باز آ ای بی وفا که چشم من به راهه
بی تو این روز من چو شام غم سیاهه
باز آ رفته ز من خنده و شور و مستی
هر شب از فرط غم کار من اشک و آهه
بیا ای مه که تو را طلبیدم ز خدا
که تو هرگز نروی از دل بی نشونم
مرو از کنار من که تویی بهار من
که الهی بریزه درد و بلات به جونم
کمتر ای مونس جان بر من دیوانه بخند
که در این دشت جنون عاقل و دیوانه یکی ست...